Sofie Rycken

Terug van onze eerste keer Kroatië! Ik had geen schrijfdrang zoals in Colombia, dat was nog net iets exotischer, maar toch: een paar impressies.

1. We want wasverzachter

Na twee of drie Airbnb’s konden we er niet meer onderuit: Kroaten spelen het hard als het op wasverzachter aankomt. Als ‘Hoe meer omekšivač, hoe langer en gezegender het leven’ nog geen spreekwoord is hier, moet dat dringend gaan veranderen. Het beddengoed walmt van het parfum, tot je er hoofdpijn van krijgt. Het populairste merk heet Teta Violeta en heeft een eigen personage, à la Cora van Mora. Ze draagt een paars haarlint en dat verklaart misschien meteen waarom paars en roze hier zo’n populaire slaapkamer- en handdoekkleuren zijn.

2. Waar is iedereen?

De redenen zijn niet zo pluis: verschillende oorlogen, economische tegenslagen, miljoenen Kroaten die naar Amerika en Australië zijn geëmigreerd en tegenwoordig te weinig babies. Maar los van het socio-historische verhaal – ik ben de minister van Werkgelegenheid niet, slechts een opportoerist – is het vooral heerlijk rustig hier. Geen files, altijd parkeerplaats, een gezapig tempo in de supermarkt, vrije tafels in elk restaurant, bijna lege stranden. Toen we tegen Airbnb-eigenaar Ivo zeiden dat we uit Brussel kwamen, zei hij spontaan ‘I don’t envy you!’. Hij vindt Zagreb al hectisch, dat verdorie bulkt van de grote parken. Ja BEDANKT HOOR IVO, kunnen wij er aan doen dat België volgebouwd is en Brussel een uit de hand gelopen maquette.

3. Kroatië smaakt

‘Sladoled’ moet wereldwijd zowat de minst aantrekkelijke term zijn voor ijsjes, maar gelukkig smaken ze veel beter dan de naam doet vermoeden. Ook lekker hier: het brood, de wijn, de olijfolie, de vis, het lamsvlees en de kaas. Oh en de koffie, echt, heerlijk. Sorry Italië, Kroatië is breathing down your neck.

4. Voila

Qua showgehalte zijn Kroaten dan weer een soort anti-Italianen. Droog gevoel voor humor (‘Dangerous animals here? No, only the tourists on rented scooters’), behoorlijk stipt en al helemaal geen druk gefladder met handen en tanden. Neemt niet weg dat ze eigenlijk wel heel vriendelijk zijn, gewoon wat ruw gebolsterd, ernstig en niet te bezorgd over welke indruk ze maken. En neem het hen eens kwalijk met die 20ste eeuw van hen.

Ze hebben soms een beetje zeer aan hun goesting (‘No need for tour, we can stand here and talk’) maar volgens de mensen uit het noorden is dat typisch voor mensen uit het zuiden (Voor een streek die Dalmatië heet waren daar trouwens teleurstellend weinig gestipte honden te bekennen). Tja. U dacht toch niet dat het op een ander beter was met die stereotypen?

‘Danku’ in het Kroatisch is ‘hvala’ en dat klinkt precies als voila. Veel gesprekken – aan de kassa, vooral – eindigen naar mijn Belgische oren dus best laconiek. En dat past perfect. ‘Voila. En scheer je nu maar weg’.

5. Natuurlijk

Kristalhelder water, eindeloze bossen, verschillende nationale parken die prima worden onderhouden, pittoreske wijngaarden uit een boekje, machtige bergkammen. Je moet niet kiezen tussen bergen, bomen of zee. De lucht ruikt hier naar lucht, met flarden lavendel, zeewier en naaldboom. Je snorkelt boven witte vissen met zwarte streepjes, die gekke dingen afknabbelen van grote rotsen.

Ik wil niet naïef doen. Er is hier ook van alles duister aan de hand met het milieu, ongetwijfeld en uiteraard, maar zo voelt het niet. En dat doet een mens al eens deugd.

6. Kom maar

Kroatië is te gek. Kom op een kalm moment, verwacht gedoseerde charme (knappe maar kleine oude stadjes, prachtige maar prikkelige kiezelstranden), geniet van hoe netjes alles is (de openbare wc’s, de wegen, de bermen, de hotelkamers, de ferry, de restaurantjes, de rekeningen…), prop je schema niet te vol en rep je zeker ook naar de eilanden en de uithoeken. Ik keer terug met een hoofd vol zon en zoetigheid. Zoals dat hoort op een honeymoon.